©      Hanbok- geleneksel Kore giysisi

Bir giysi bu kadar mı sade, bu kadar mı sevimli olur. İlk bakışta ne bu deyip geçtiğim şu giysiler şimdi bana o kadar alımlı gözüküyorlar ki şaşıp kalıyorum. Bayanlar soğuk kış günlerinde bitarafınız donacağına içlerine uzun donlarını giyebilirler, hahahh. Eskiden günlük kıyafetmiş ama artık sadece özel günlerde giyiliyor. Mesela evlilikte bir hanboklu fotoğrafları oluyor. Pek şeker. (Yandaki hanbok haddinden fazla süslü, ama Lee Young-ae’ye yakışır..)

©      Kore yemekleri

Ağızlarını şapırdatarak yemeleri, yerken gözlerini sıkıca kapatıp oh oyyy oyy gibi beğenme belirtisi sesler çıkarmaları, çok yemelerine rağmen habire lahana, turp, yosun, yağsız pirinç yedikleri için incecik kalmaları, sofraya ma-aile oturmaları, işlerine gelmeyince bir çırpıda ramen yapıp yiyivermeleri, evlerinin vazgeçilmez parçası olan pilav makinaları, barbeküleri, beslenme çantaları ve piknik sepetlerine konan pilavları sevimli şekillerde süslemeleri… Hatta herkesin favorisi olan, uzun şiş sopalarıyla, sokak pirinç kekleri. Korelilerin yemek alışkanlıklarını çok seviyorum ama yedikleri şeyler için aynı şeyi söyleyemeyeceğim. Daha ziyade suda yüzen kimliği belirsiz nesneler gibi gözüküyorlar ve bizim yemeklerimiz kadar göze hitap etmedikleri apaçık bir gerçek.

Gerçi düşününce yemek tüm dünyada aynı mantıkla yapılıyor.Kimbap’ları, bir nevi suşi, hatta oradan esinlenmişler diyorlar, ama bizim yaprak sarma gibi mantık olarak.(Bu kadar basite indirgediğime ben de inanamıyorum) Basitçe, kurutulmuş yosuna pirinç ve uzun doğranmış sebzeleri sarıyorsun, sonra ruloyu kesiyorsun. Kimçi desen acılı lahana yemeği ( tamamen içeriği baz alarak). Aslında turpla ya da başka sebzelerle de yapabiliyorlar.  Burada söylemekte yarar var, Koreliler’le tanışan Türkler’in en illallah dediği şey bu adamların kokuları. Bu kimçi özellikle piştiği yerde çok pis kokuyor-genelde sarımsak- vekokusu her yere siniyormuş. Bibimbap ne ayak hala çözemedim. Sebzeleri julyen usulü doğrayıp birbirine karıştırmadan bir kaba koyuyorlar, ortasına da itinayla yumurtayı konduruyorlar, sonra üstüne pilavı cumburlop döküp karıştırıveriyorlar. Karıştırmadan önce hoş gözüküyor ama sonrası tam bir bulamaç. Bunu karıştıramayan erkeklere kız vermiyorlardı değil mi? Galbisoslanmış biftek ya da pirzola gibi bir şey(yani en azından binbir çeşidinin içinden onu kastediyorum), ilk bakışta insanın canının çektiği nadir Kore yemeklerinden ama onu da çiğ bıraktıklarına adım gibi eminim. Hazır ramenler zaten Türkiye’deki Kore cemiyet hayatının gözde menülerinden. Ginseng muhabbetinin zaten hastasıyım. Zencefil sık kullanılıyor. Soya sosu keza öyle. Bir de her şeyin salamurasını yapıyorlar. Soğan-sarımsak-biber üçlemesinin cılkını çıkarmışlar.

Sam gye-tang diye bir yemekleri var, cinsengli tavuk çorbası gibi. Bunu yiyen var mı? Tadını merak ediyorum. (Cinseng’in faydaları dolayısıyla merak etmiyorum, tammamen tavuk yüzünden)

Ek olarak zayıf kalma konusunda bir lafım daha var. Biz Türkler her şeyin en hamurlusunu, en şerbetlisini, en kızartılmışını severiz. Büyüklerimiz yağsız yemeği yemekten saymazlar. Her şeyi bol yağlı kızartma usulü yaparız. Adamlar ne yapıyor, buharda haşlama pişiriyorlar! Başka da bir şey demiyorum.

Bu lafım tüm Uzakdoğu ülkelerine: Tamam uçan kaçan her şeyi yiyorsunuz, kediye köpeğe acımıyorsunuz, atı geyiği kanguruyu inekten sayıyorsunuz, arılı kurabiyeler yapmaktan çekinmiyor ahtapotu bacakları yüzünüzü sarmışken canlı canlı yiyorsunuz. Koca balığı pişirmeye üşendiğinizden denizden çıktığı haliyle çiğ çiğ götürüyorsunuz. Hepsine eyvallah. Ama mis gibi tavuk var. Adam gibi tatlı tatlı yiyeceğiniz yerde niye en yenmeyecek yerini yiyorsunuz. Tavuk ayağı yenir mi be adamlar!  (Yandaki ayaklar Çin işi ama Kore’de de durum aynı)